ไม่มีภาษาเเละถ้อยคำใดๆ แม้เเต่บทกวีก็ไร้ความหมาย ณ ที่แห่งนั้น ที่ๆ ท้องฟ้าไม่ได้เป็นสีฟ้า เป็นที่ๆ กลางคืนยาวนานกว่ากลางวัน ที่ๆ เเสงจันทร์สาดส่องไม่เคยถึง เหมือนว่าความทรงจำทั้งหลายต่างพรั่งพรูออกมาราวกับห่าฝน แปลกที่เรื่องราวเหล่านั้นมักจะเป็น ความผิดหวังเเละการสูญเสีย ฉันจมอยู่ในนั้นเเละกำลังพยายามหาทางออก.