" เพราะชีวิตมันสั้นเกินกว่าจะเป็นคนอื่น " ฉันได้ยินมาจากหนังเรื่องนึง ใช่เพราะชีวิตมันสั้น ฉันจึงเดินเร็ว กินเร็ว
แต่บางครั้งฉันเฉื่อยชา เชื่องช้า เพราะกำลังจะซึมซับบางอย่างและใช้เวลาอยู่กับบางสิ่งให้ได้มากที่สุด

ฉันรอเวลาให้ผ่านไป ปรากฎว่าสิ่งที่กำลังซึมซับอยู่นั้น มันไหลผ่านตัวฉันออกไป ราวกับผ้าบางๆ ที่คอยซับน้ำตาที่ไหลและไม่รู้ว่าจะหยุดเมื่อไหร่ เพราะอะไรบางอย่างช่างซับซ้อนและสับสน เพราะไม่รู้จะวางตัวกับมันยังไง

ตอนนี้ฉันกำลังสร้างอดีตให้สวยงาม เมื่อไหร่ที่ฉันมีเรื่องราวแย่ๆ และปัญญาหาต่างๆ ฉันจะหยิบมันมาเปิดดูดุจดั่งอัลบั้มภาพถ่ายที่ถูกเก็บอยู่ในลิ้นชักไม้เก่าๆ อาจจะซีดไปบ้าง ขาดไปบ้างแต่ฉันจำได้เสมอ หยิบมาเปิดมาดูกี่ทีก็อดยิ้มไม่ได้ อดีตไม่ได้เลวร้ายเสมอไป

ในบางครั้งก่อนจะหลับตาล้มตัวลงบนที่นอนก็อดไม่ได้ หลายเรื่องมากมายรอให้คิด สิ่งที่เกิดขึ้นและยังไม่เกิด ทั้งเรื่องราวในอดีตและอนาคต แต่ตอนนี้ฉันยืนอยู่บนคำว่าปัจจุบัน ฉันเคยบอกคนอื่นว่าให้อยู่กับปัจจุบัน น่าขายหน้า ตอนนี้ฉันกำลังพยายาม.